De plant die misschien wel de meeste natuurbeschermers tot wanhoop heeft gebracht is Japans knoopkruid. Deze ongelooflijke woekeraar met zijn grote bladeren en stengels die wel 4 meter hoog kunnen worden lijkt onuitroeibaar. Ook hier in de Vogezen duikt de van oorsprong Japanse plant overal op. Op mijn berg heeft hij inmiddels ook een aantal vestigingsplekken gevonden. En wat doe je tegen zo’n opdringerige soort? Maaien heeft geen zin. De afgesneden stengels groeien dan met twee keer zoveel kracht opnieuw uit. Bovendien kunnen alle afgehakte stengeldelen zelf ook weer heel makkelijk uitgroeien tot een nieuwe plant. Per dag kan een stengel wel met 8 centimeter groeien!
‘Tot op de grond afsnijden en dan zout strooien in de resterende stengel’, was het advies van mijn buurman. Dat leek even te helpen, maar een metertje verderop kwamen de woekeraars toch weer terug. Bovendien, al dat zout in de grond is ook niet zo fijn. In Engeland word geëxperimenteerd met specifieke Japanse insecten die de plant helemaal kaal vreten en in de buurt van Parijs wordt gewerkt met geiten die dol zijn op deze plant.
Maar wat moet je nou als eenvoudige bezitter van een stukje grond met die woekerplant? Na lang beraad leek dit me de beste oplossing: ik ben van de plant gaan houden! Iets waar je van houdt heb je niet zo snel teveel van. De bladeren zijn niet lelijk, in augustus geeft hij leuke bloemetjes en de stengels zijn net zo decoratief als bamboe. Dode, gedroogde stengels zijn trouwens ook prima als aanmaakhoutjes in de kachel te gebruiken. Als geboren Nederlander heb ik misschien wel een speciale band met het Japanse knoopkruid. Het was namelijk de Nederlander Franz van Siebold die de plant in 1825 voor het eerst naar Europa haalde. Om precies te zijn naar de botanische tuin van Leiden. Had hij dat maar nooit gedaan…..
