In dit natuurblog ziet Roots-redacteur Daniël Mulder dat de kruisspin geen mindfulness bestaan heeft en dat het een dier is met een religieus tintje.
Wanneer je wereld tijdelijk krimpt, bijvoorbeeld door de geboorte van een baby, dan loop je zomaar ineens rondjes door de tuin. Je moet wat als je probeert een huilende baby te sussen. Voor je het weet tel je tijdens het ijsberen het aantal spinnenwebben. Dertien vinkte ik er af, waarvan zes onbewoond. Sommige webben lijken op een kraakpand, gerafeld en vol gaten. Andere webben zijn hagelnieuw met hier en daar zo’n kitscherig fonkelend dauwdruppeltje op het zijde. En als slagroom op de taart zit in het hart van zo’n Vinexweb zo’n mooi, bolle kruisspin te lummelen.
Een kruisspin in zijn web. Voor veel mensen een teken dat de herfst nadert. Ze zitten echter jaarrond in je tuin, maar tegen de herfst zijn ze volwassen en dan zie je ze beter. Foto: Daniël Mulder
Ik weet nu: kruisspinnen hebben geen mindfulness leven. Bij het lichtste briesje schudt hun web rusteloos op en neer. En keer op keer herschikken ze hun pootjes waarop allemaal haartjes zitten. Misschien zijn ze wel ijdel en strijken ze die haartjes glad als de wind ze door de war blaast.
Terwijl ik naar zo’n web tuurde, vloog er onverwacht een vlieg in. Dan blijkt de kruisspin een bliksemschicht. Als een heuse Usain Bolt spurt hij op zijn vangst af. Ik ben ontzettend benieuwd naar het acceleratievermogen van een kruisspin, maar helaas houden wetenschappers zich liever bezig met smeltende poolkappen of iets anders gaapachtigs.
Die vlieg had een groot probleem. Want stel je eens voor: je wandelt rustig op straat en ineens sta je vastgekleefd op de stoep. Een engerd schiet uit de deuropening en wikkelt je in een net. Dan spuit die engerd een chemisch goedje in je bloedbaan waardoor je niet meer kunt bewegen. Nu wordt het echt vreselijk: dan spuit hij een ander chemisch middeltje, niet verkrijgbaar bij de Gamma, in je lijf waardoor je helemaal week en vloeibaar wordt van binnen. Vervolgens voel je nog net hoe hij zijn tanden in je nek zet en je langzaam leegzuigt, als een menselijke smoothie. Brrrr.
Het kenmerkende vlekkenpatroon in de vorm van een kruis ontstaat door de afvalstof guanine. Die wordt vlak onder de huid opgeslagen en is zichtbaar omdat de grondkleur van een spin ‘doorzichtig’ is. Foto: Daniël Mulder
En dan blijkt die kruisspin ook nog een religieus dier te zijn, want waarom anders draagt hij een wit kruis op zijn rug?
Daar is natuurlijk een ingewikkelde biologische verklaring voor, maar de legende is leuker: toen Jezus bij de kruisiging werd lastiggevallen door vliegen, had een spin die toevallig passeerde medelijden met Jezus en spon een web in zijn doornenkroon. Exit vliegen. De beloning? Voortaan door het leven gaan met een wit kruis op de rug. Jezus weet ook wel wat hij weggeeft.
Na een tijdje tobben – de baby sliep inmiddels – over de kruisspin en Jezus begreep ik ineens ook wat – in sommige gevallen, soms is het geloof prachtig! – een kerk is. Een gigantisch spinnenweb. Eenmaal binnen is ontsnappen uitgesloten.
