In de nieuwe serie “Uitgelicht” bespreekt een natuurfotograaf zijn of haar recent gemaakte foto. Deze keer bespreekt Bert Kok twee foto’s die hij op dezelfde ochtend maakte.
Een uitsluipende juffer
“Als ik met mijn macrolens de natuur in ga, dan gaat alles in een lager tempo. Met een gewoon wandeltempo zou ik zoveel mooie momenten missen. Dus langzaam struinend loop ik over de paden op zoek naar klein leven. In het natuurgebied ‘de Doort’ (Midden Limburg) barst het van het leven, dus ik kijk mijn ogen uit. Het is al later in de ochtend en vrijwel meteen vallen de juffers en vlinders op. Druk vliegend door de lucht, met de camera niet bij te houden zo snel! Hier moet ik wat anders op bedenken, wil ik thuis komen met mooie foto’s in plaats van alleen maar sterke verhalen.
Dat er hier juffers zijn is geen verrassing, overal om mij heen is water te vinden. Omdat een juffer in vlucht niet te doen is, ga ik op zoek naar de larven die net uit het water zijn geslopen. Via, bijvoorbeeld, rietstengels kruipen ze uit het water en zoeken ze een plekje in de zon. Als ze eenmaal een goede plek gevonden hebben dan volgt de metamorfose: de larve barst open en langzaam sluipt er een juffer uit het omhulsel. Op dit moment is de juffer erg kwetsbaar; wegkruipen of vliegen gaat nog niet. Eerst moet de zon zijn werk doen; het lijf en de vleugels moeten uitharden. Als dat eenmaal gebeurd is, dan zal de juffer de eerste vlucht van zijn leven maken.
Al snel vind ik een juffer die al begonnen is zich te ontdoen van haar omhulsel. Tot mijn verbazing gaat dit heel snel, binnen 10 minuten zit er een heuse juffer boven het lege omhulsel. Dit wordt mijn foto! De zon zorgt voor een mooi tegenlicht, de schittering in het water op de achtergrond geeft een prachtige bokeh. Vanwege een zacht briesje zet ik de sluitertijd flink omhoog, om bewegingsonscherpte uit te sluiten. De juffer ziet er nog kleurloos en kwetsbaar uit, bijna doorzichtig. Na nog een half uurtje in de zon vliegt de juffer weg…”
150millimeter macrolens, diafragma f/4.5, sluitertijd 1/1000, ISO 800
Nog een fladderaar
Een geaderd witje
“Ik loop terug naar het weiland waar ik veel vlinders had gezien. Van een afstandje bekijk ik ze aandachtig en merk dat ze met een bepaalde regelmaat over het weiland vliegen. Na elke vlucht, landen ze, waarna ze een tijdje rustig blijven zitten.
Dat is mijn kans. Ik wacht totdat de vlinder in mijn buurt gaat zitten, langzaam sluip ik dichterbij en zie dat het een geaderd witje is. Hoe deze vlinder aan zijn naam komt, valt goed op te maken uit de foto. Vlinders zitten vaak alleen maar stil in de vroege ochtend. Maar deze vinder blijft rustig zitten (ondanks dat het al bijna middag is) en geeft mij de kans om verschillende foto’s te maken vanuit verschillende hoeken. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om de vlinder niet als portret neer te zetten, maar als onderdeel van een mini-landschap. Door gebruik te maken van het licht dat op de achtergrond door de bomen schijnt, krijgt het onderwerp voldoende aandacht.”
150 millimeter macrolens, diafragma f/5.6, sluitertijd 1/125o, ISO 800
Handige tips van Bert
• Op een winderige dag is het belangrijk om met zo kort mogelijke sluitertijden te werken, anders krijg je bewegingsonscherpte.
• Om de omgeving mooi onscherp (en dus niet storend) te krijgen, gebruik je niet te hoge diafragmawaardes.
Meer lezen over natuurfotografie? Kijk in onze onlinerubriek “Uitgelicht”.
