Veldleeuwerik en tranenthee

Daniël Mulder

14 april 2014 .

Een maand lang las ik iedere avond, op verzoek van mijn jongste dochter, het verhaal ‘Tranenthee’ voor. Het is geschreven door Arnold Lobel en het gaat over een uil die thee wil zetten van tranen. Daarvoor zijn veel tranen nodig, dus denkt uil aan heel verdrietige dingen zoals prachtige zonsopgangen die niemand ziet omdat iedereen slaapt of aan potloodjes die te klein zijn geworden om vast te houden.

Ik moest aan uil denken toen ik een leeg bankje passeerde in het weidse akkerland rond Slochteren. Ik word altijd heel droevig van lege bankjes langs wandelpaden, maar van dit bankje kreeg ik bijna tranen in mijn ogen. Het bankje was niet alleen leeg, er stonden ook twee volle vuilniszakken naast. Alsof er een feestje was geweest op en rond de bank en dat daarna alle feestresten keurig waren opgeruimd en in twee vuilniszakken bij de afvalbak waren geplaatst.

Dat feestje had ik gemist.

Ik ging even op het bankje zitten. Op de akker voor mij hing nog hardnekkige mist. Uit die mist klonk de klaterende zang van een veldleeuwerik.

Het leek als regen naar beneden te stromen. Ik sloot mijn ogen en luisterde na de eindeloze zang. Na tien minuten had ik genoeg tranen voor twee kopjes thee. Maar er was niemand om het mee te delen.


Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief

Ontvang elke week het laatste natuurnieuws van Roots!


Meer Blog