Begin 20e eeuw werd de Amerikaanse vogelkers geïntroduceerd in Europa. En dat was een groot succes. Althans voor de Amerikaanse vogelkers. De plant breidde zich enorm snel uit in de Europese natuur, ook de Nederlandse bossen en heidevelden moesten eraan geloven.
Decennialang waarschuwden biologen voor deze invasieve plant, die inheemse planten verdrong en tegelijkertijd een soort van ecologische woestijn veroorzaakte omdat er nauwelijks dieren (insecten) waren die iets met deze plant konden.
Maar uit recent onderzoek is gebleken dat het meevalt. De Europese natuur is zich gaan aanpassen aan deze indringer. Zaten er aanvankelijk nauwelijks insecten op de Amerikaanse vogelkers, tegenwoordig gonst het er van allerlei diertjes die zich tegoed doen aan de Amerikaanse vogelkers. Maar liefst 64 verschillende insectensoorten zijn waargenomen op deze struik.
Onder de liefhebbers van Amerikaanse vogelkers bevindt zich het vijfstippelig struikhaantje. Een kevertje dat oorspronkelijk leeft van lijsterbes, maar in de jaren 90 is overgestapt op Amerikaanse vogelkers. Bij bestudering van het complete DNA van de kever ontdekte men enkele genen die verschillen tussen de lijsterbes-struikhaantjes en de vogelkers-struikhaantjes. Een mooi voorbeeld van evolutionaire aanpassing!
Door deze manier lijkt het niet meer nodig om de Amerikaanse vogelkers nog verder handmatig te verwijderen uit de Europese natuur. Daar zorgen al die knagende insecten nu wel voor.
Foto boven: het vijfstippelig struikhaantje heeft zijn voedselpatroon veranderd en eet nu met plezier van de Amerikaanse vogelkers
Foto onder: Amerikaanse vogelkers
