Fotograferen met oogcontact dwingt je tot het maken van contact met de ziel van de gefotografeerde. Dat geldt bij mensen, maar natuurlijk ook voor dieren. Zelfs bij deze haan, zo schrijft Roots fotoblogger Lars Soerink.
“Vergeef me – een kip is geen natuur. Een kip, en zeker deze haan, heeft natuurlijk wel een natuur, en daar zocht ik naar. Misschien treed ik met deze haan een beetje buiten de grenzen van de natuurfotografie. Nu de herfstbladeren van de bomen zijn en het zomaar kan zijn dat de winter nog even op zich laat wachten, richt ik mijn camera graag op andere onderwerpen. Die helpen me om nieuwe technieken onder de knie te krijgen. En zorgen voor een stuk verbreding, wat mij veel voldoening geeft. Zo blijf ik leren en experimenteren. Al is dit portret qua techniek niet erg experimenteel, de uitdaging zat ‘m meer in het ontdekken van een ander onderwerp. Door kippen van heel nabij te bekijken ben ik ook weer anders naar vogels in het algemeen gaan kijken.
Fotograferen met oogcontact
Oogcontact maakt van een dier een persoonlijkheid. Dat werkt zo met kippen, maar net zo goed met andere dieren. Fotograferen met oogcontact werkt altijd, want een indringende blik van twee ogen is bijna niet te weerstaan. Het dwingt je tot het maken van contact met de ziel van de gefotografeerde. Al ben ik er met deze haan niet helemaal gerust op wat de blik precies inhoudt.
Voor een project over oude Nederlandse landbouw-huisdierrassen kwam ik terecht op een kinderboerderij met een bijzondere collectie aan intussen erg zeldzaam geworden rassen. Vroeger had elke streek z’n eigen kippenras. In de IJsselvallei, waar ik woon, waren het de Welsumers, in de Gelderse Vallei de Barnevelder. Vooral de buitenste provincies van ons land leverden een bijzonder palet aan kleuren en vormen met prachtige namen.
Studio
Ik bouwde voor deze foto’s een kleine studio op in een stal. Het leuke vind ik daaraan dat je op deze manier als natuurfotograaf technieken kan gebruiken die vaak voorbehouden zijn aan glamour- of modefotografie. Voor mij is deze haan net zo glamoureus als het gemiddelde fotomodel, dus voor mij is het niet meer dan logisch om een beauty-dish (speciale modefotografie lamp) schuin boven de haan te plaatsen.
Normaal fotografeer ik vooral wilde planten en dieren en ik maak reportages die verband houden met natuurbescherming. Ik leer als fotograaf en als mens van alles van deze opdracht buiten de grenzen van mijn normale werk.
Techniek
Een korte telelens (hier een 105mm macro-lens) is ideaal om wat afstand tot je onderwerp te houden. De tele helpt ook om een mooie zwarte achtergrond te krijgen. Als er wat afstand tussen achtergrond en model is, en je verlicht alleen je model, dan wordt de achtergrond bijna vanzelf zwart. Zolang er geen strooilicht op valt. Een stuk zwart fluweel kan helpen om restlicht te absorberen.
Het klinkt relatief simpel allemaal. De haan stond precies 0,5 seconden stil, poepte vervolgens op mijn papieren ondergrond en stoof een hen achterna die te ver afgedwaald was. Het was net genoeg.
Nikon D850, diafragma f/16 en een sluitertijd van 1/250. De flitsverlichting is manueel, met een losse lichtmeter ingesteld. Ouderwets…en zeer betrouwbaar.”
Tips
• Probeer eens uit je natuurfotografie-comfortzone te stappen. Als je bijvoorbeeld vogelfotograaf bent, kan het heel verrijkend zijn om je camera eens op bloemen te richten.
• Oogcontact met een dier, zorgt voor een foto met veel communicatiekracht. Sommigen vinden dat een beetje onnatuurlijk en fotograferen liever dieren die geen erg hebben in de fotograaf. Probeer het eens uit en kijk waar jouw kracht ligt.
