Vogelfotografie is geen dagelijkse bezigheid voor Roots fotoblogger (en macrofotograaf) Chris Ruijter. Maar met een nieuwe telelens ontdekt hij hoe leuk het fotograferen van vogels is. Alleen dan wel met de goede achtergrond!
Sinds een aantal weken ben ik in het bezit van een mooie telelens. En om mijn schuldgevoel te sussen moest ik er natuurlijk wel iets mee fotograferen. Maar wat dan? Ik ben vooral een macrofotograaf en vogels vind ik vooral leuk om naar te kijken maar daarvan foto’s maken? Vogelfotografie? Dat kunnen anderen echt heel goed!
Turkse tortel
Wij hebben kippen thuis. Drie stuks. De dames zijn selectieve eters en wat er overblijft, daar komt menig vogel gretig op af. Dikwijls zijn er meer tuinvogels dan kippen in de ren! Vaste klanten zijn meneer en mevrouw ‘troetelduif’. Turkse tortelduiven zijn het. Deze exoot heeft zich op eigen kracht sinds 1950 in Nederland gevestigd. De soort is inmiddels wijdverspreid en niet bijzonder schuw. ‘Dat komt dus mooi uit’ denk ik terwijl ik de telelens op mijn camera draai. Vanachter de schuifpui waan ik mij onzichtbaar voor de tortels die zich op en in de ren bevinden. Vanaf 3 meter afstand schiet ik wat foto’s van een duif op een paal. Ik word er niet echt warm van. Leuke oefening, dat wel, en ik krijg een inkijkje in de mogelijkheden van deze lens. Gaaf! Maar de vogels op deze plek, dat gaat niks worden.
Fraaier plekje
Vanuit mijn thuiswerkplek kijk ik uit over de tuin. Zo zit ik afgelopen november te werken, en eerlijk gezegd ook af en toe wat dromerig uit het raam te kijken. Ik kijk verliefd en verlangend naar de prachtige herfstkleuren die ons dit jaar gegund zijn. Maar ik blijf braaf binnen. Totdat mijn oog valt op wat gefladder in de hazelaar. Daar zitten ze weer. Maar nu op een fraaier plekje dan de in de kippenren, Het koppeltje duiven zit hoog in de struik en wanen zich onbespied. Mooi niet dus!
Geduld bij vogelfotografie
Voorzichtig loop ik de tuin in en doordat de geliefden drukker met elkaar zijn dan met de omgeving, kan ik mooi dichtbij komen. Ze zitten wel wat hoog maar als je de afstand ver genoeg houdt in relatie tot de hoogte van de dieren, zie je daar op de foto weinig van. De ene is wat schrikkeriger en hobbelt af en toe de compositie uit. Dat vergt wat geduld van mijn kant maar uiteindelijk kruipt hij weer dicht tegen de ander aan. Op hun manier beginnen ze elkaar hartstochtelijk te beminnen. Wat gekroel in de nek en een paar snavelkusjes. De kleur in de achtergrond is top en de scene al helemaal. Het zachte herfstlicht maakt het compleet. Ik wacht op een mooi moment en druk af. Het moment dat ze beiden in gedachten verzonken zijn, elkaar lief hebben en heel even alleen op de wereld zijn.
Techniek
Mijn diafragma stond op f/7.1, de sluitertijd was 1/800 en de ISO 400. De gebruikte lens is een 150-450 millimeter lens van Pentax.
Tips
• Ook al zit de vogel hoog in de boom, je kunt nog best dichtbij de boom komen om een foto te maken. Het ziet er dan niet snel uit alsof je ‘omhoog’ gefotografeerd hebt.
• Heb wat geduld met de dieren, dan hebben ze dat ook vaak met jou.
