Ik kom graag op kleine eilanden. Maar het allerliefst kom ik op Schiermonnikoog. Mijn eilandenliefde is ergens wel wat raar, want alles op aarde is een eiland. Een continent is bijvoorbeeld een eiland met obesitas. En een eiland is een minuscuul continent. En eigenlijk zijn mensen ook eilanden. En de sterren in het heelal ook.
Maar als alles en iedereen een eiland is, wat betekent dat dan? Dat we allemaal alleen zijn en aangewezen op onszelf? Dat we omringd zijn door een zee aan ruimte? Ja, dat betekent het allemaal. Maar als iedereen een eiland is, dan is iedereen ook hetzelfde. We zijn allemaal eenheidsworsteneilanden.
Toch dacht ik altijd dat eilanden anders waren. Dat de evolutie daar rare streken uithaalt en reuzenschildpadden ontwerpt en pimpelpaarse kevers. Dat is ook zo, lees ik in Het lied van de dodo van David Quammen. Maar hij schrijft ook deze geruststellende zin: ‘De gelijkenis tussen eilanden ligt in het feit dat elk eiland uniek is.’
Zoiets zei mijn moeder vroeger ook over mensen. Mensen en eilanden zijn inderdaad hetzelfde.