Al rijdende door het Gronings landschap is het goed gedachten leegmaken. Zeker in de noordoostelijke polders. Hier is niets anders dan landbouw en natuur, met hier en daar een dorpje.
Vroeger was het een rijk gebied; de kleigrond was vruchtbaar en er waren de veenkoloniën. Grote statige herenboerderijen en landhuizen herinneren nog aan deze tijd, al staan ze nu voor prikkie te koop.
De dorpjes zijn aaneengeregen door smalle weggetjes. Voorzieningen als scholen, bibliotheken en buurtwinkels zijn er niet meer. Het horecamonopoly ligt in handen van een plaatselijk Chinees restaurant, een boerenzuivelwinkel en een koffiestent in the middle of nowhere.
Toch is het gebied rijk; de ruimte en aanwezige natuur en de absolute stilte.
Met de auto maak ik een noodstop. Een paar oren steekt boven het graan uit. Eerst dacht ik nog aan een Haas, maar het bleek groter te wezen.
