Eeuwenlang had de raaf een slecht imago. De aasetende vogel werd geassocieerd met de dood en er werden louter slechte eigenschappen aan toegedicht. Daarom werd de raaf flink bejaagd met als gevolg dat de vogel begin twintigste eeuw nauwelijks meer in Nederland voorkwam.
Maar dat is nu aan het veranderen. De waarde van de raaf wordt nu wel ingezien en feitelijk duidt de aanwezigheid van de raaf op een goede gesteldheid van de natuur. In de jaren zeventig van de vorige eeuw is langzaam begonnen met het herintroduceren van de vogel op de Veluwe en het aantal dieren neemt de laatste jaren toe. Naar schatting zijn er nu zo’n 90 broedparen in Nederland.
Nadat de dieren zich hadden uitgebreid op de Veluwe, werden ze ook waargenomen op de Sallandse en Utrechtse Heuvelrug, vervolgens doken de raven op in Drenthe en Brabant. Recentelijk zijn ook raven waargenomen in het Limburgse natuurgebied Maasduinen. Dat is vermoedelijk het gevolg van een veranderd natuurbeleid waarbij grotere kadavers mogen blijven liggen in de natuur.
