DOOR: RENÉ ALBLAS
Het blad van de kardinaalsmuts krijgt in de herfst bijna dezelfde kleur als de vruchten. Foto: Dorine Peters.
Vorige week was ik op Schiermonnikoog. Het was alweer drie jaar geleden dat ik daar was, eigenlijk veel te lang voor mijn favoriete Waddeneiland.
Maar gelukkig, alles was er nog. De oneindig brede stranden, het begroeide strand aan de westkant, de idyllische duinpaadjes en de wind die vooral ’s nachts tegen het vakantiehuisje beukte. Eigenlijk voelde het alsof ik er een maand daarvoor nog geweest was.
Maar toch was er ook iets nieuws, of beter gezegd iets wat mij nooit eerder was opgevallen. De kardinaalsmuts.
Het huisje dat ik had gehuurd staat aan de westkant van het eiland. En dat is ook dé plek voor de kardinaalsmuts. In de lente en de zomer valt deze struik nauwelijks op, maar in de vroege herfst kleuren de bladeren van deze struik opvallend rood. Als de bladeren zijn gevallen begint het spektakel pas echt. De knalroze vruchtjes van de kardinaalsmuts springen zo in het oog, daar kun je niet omheen. Deze zogenaamde doosvruchtjes hangen in oktober en november aan de struik. Omdat ze er zo knál uitzien zou je kunnen denken dat het een exotische plant is. Aangeplant in een Schierse tuin en vervolgens uitgezaaid over het eiland. Maar dat is niet zo!
De kardinaalsmuts is inheems in heel Nederland. Naast de Waddeneilanden zijn Gelderland, Limburg en de Noordzeekust de belangrijkste vindplekken.
Toen ik klein was stond er een kardinaalsmuts in de tuin. Ik herinner me de fascinatie voor die vruchtjes. Die ‘bobbelige Smarties’ zagen er wel heel lekker uit. Maar ik kreeg het zeer dringende advies dat niet te proberen. En terecht. De vruchtjes zijn hartstikke giftig! Voor de mens althans, vogels eten er graag van.
Overigens houdt het kleurenspektakel nog niet op bij de roze buitenkant. In november barsten de vruchtjes open en dan komen er knaloranje zaadjes naar buiten. Ook de natuur kiest wel eens voor een gewaagde kleurencombinatie!
