De sneeuwgors is wat je noemt een innemende wintergast. Het is echt een ‘poepie’ om te zien, en te horen. En ze lopen zomaar voor je voeten, op het strand. Bizar eigenlijk, want broeden doen ze tot in Noord-Groenland, vlak onder de Noordpool.
Wie ooit wel eens naar Spitsbergen is gevaren, weet het. Als je in de buurt komt van deze bizarre eilandengroep, heb je opeens sneeuwgorzen aan boord. Als huismussen scharrelen ze over het dek, over scheepstrossen en ankerkettingen. Zó tam dat ze soms tussen de benen van de verrukte reizigers door schuifelen. Op zoek naar eten: zaden die zijn komen aanwaaien en ijlings toegeworpen brood. Want dat doen mensen altijd als vogels in hun persoonlijke cirkel komen: brood strooien, schrijft vogelaar Ruud van Beusekom van Vogelbescherming op hun site.
Groepje sneeuwgorzen op het strand bij Camperduin. Vooraan twee mannetjes. Foto Paul Böhre
Kuifmeesachtig trillertje
Grappig om te lezen. Zelf ben ik daar nog nooit geweest. Maar het is wel ieder jaar weer een van mijn favoriete bezigheden in de winter: een groepje sneeuwgorzen vinden op het strand hier bij de Hondsbosse, waar ik een paar keer per week wandel. De laatste jaren waren ze er niet of nauwelijks, maar deze winter wel. Op een bepaald moment zelfs een groep van meer dan vijftig. Maar dat is ook voor hier heel bijzonder. Terwijl ik het strand oploop ter hoogte van natuurgebied De Putten bij Camperduin, hoor ik ze meteen al roepen. Een hoog kuifmees-achtig trillertje. En dan ineens vliegt er een groepje van 14 vogels voor me uit.
Met hun kegelvormige snaveltje pikken ze naar zaadjes. Foto Paul Böhre
Innemende wintergast
Het zijn onrustige beestjes. Maar een innemende wintergast, want zo schattig om te zien. Eenmaal op de grond lijken ze voor je uit te rollen, zo snel lopen ze. Met hun kleine, kegelvormige snavels pikken ze zaadjes op die ze vinden tussen allerlei rommeltjes langs de vloedlijn. De volwassen mannetjes zijn goed herkenbaar aan het vele wit in de vleugels, dat je vooral ziet bij het opvliegen. Mannetjes zijn overigens wel in de minderheid. De meeste overwinteren noordelijker, dichter bij de broedgebieden.
Kort broedseizoen
Voordat ze daar weer naartoe vliegen, moeten de vogels ook hier opvetten, tot maar liefst 22 procent van hun gewicht uit vet bestaat. Sneeuwgorzen lijken dus niet alleen dik, ze zijn het ook. Vanaf maart april vliegen ze weer naar het hoge noorden. Het broedseizoen op deze hoogte is ultrakort. In een periode van 10-12 weken vanaf midden juni moeten sneeuwgorzen broeden, ruien én vet opbouwen voor de najaarstrek. Vanaf oktober arriveren ze weer hier. Zoek ze ook eens op, het zijn prachtige vogeltjes. Hou echter wel voldoende afstand. Gewoon ergens rustig gaan zitten, ze komen vanzelf dichterbij.
Check Waarneming.nl waar sneeuwgorzen gezien zijn.
Vind je vogels kijken leuk, bestel dan het laatste Roots Vogelmagazine.
Of ga eens mee met een van onze vogelreizen.
Foto bovenaan: sneeuwgorzen bij Camperduin, foto Paul Bohre.
