Detail van de zeesterrenmassa (Foto: Isabel Böhre)
Tijdens het weerbericht op het journaal wordt kort aandacht besteed aan een apart fenomeen. Er is melding gemaakt van de stranding van vele honderden zeesterren op het strand tussen IJmuiden tot Scheveningen, veroorzaakt door de noordwesterstorm van vorige week. De foto toont een flink aantal zeesterren.
Ik moet meteen terugdenken aan die ene keer dat ik – alweer wat jaren geleden – ook daags na een noordwesterstorm met mijn vrouw ging wandelen op het strand van IJmuiden. Na het passeren van de laatste duinenrij keken we uit over het super brede strand, en geloofden onze ogen niet. Er vlogen honderden, misschien wel duizenden meeuwen boven het strand en de branding. Wat bleek: het strand lag bezaaid met mesheften, maar daartussen ook veel zeesterren en krabben. En blijkbaar lusten de meeuwen daar wel pap van.
Als we afgelopen zaterdagmiddag een bestemming kiezen om te wandelen, en dochter Isabel aangeeft liever thuis te blijven, vraag ik fijntjes: “Jij hebt toch nog nooit een zeester in het echt gezien? Ik beloof je er honderden, misschien wel meer als je meegaat.” De keuze van Isabel is daarna snel gemaakt.
Zodra we uit de auto stappen op de parkeerplaats van IJmuiden, vlak achter de duinen, weet ik al dat het goed zit met het vinden van zeesterren. Een visafslag-achtige geur komt onze neuzen al tegemoet. Al is het absoluut geen vieze geur, eerder een hele aparte. Eentje die ik nog niet eerder via mijn neusvleugels heb doorgekregen.
Even later lopen we op het strand, en doet de scene die we zien al gauw terugdenken een die ene keer een paar jaar geleden. Ook nu ligt er weer heel veel aanspoelsel op het strand. De noordwesterstorm heeft blijkbaar flink huisgehouden op de zeebodem. Het strand ligt letterlijk bezaaid met krabben in alle soorten en maten, vissen, stukken hout, bossen zeewier, garnalen, kreeften, en…. misschien wel duizenden zeesterren. Alleen: de meeuwen ontbreken dit keer. Waarom is eigenlijk een raadsel. Misschien is het gewoon veel te druk op het strand?
Isabel weet niet wat ze ziet, en blijft fotograferen. Ik krijg geen enkele kans om zelf met mijn eigen toestel foto’s te nemen. Dus maak ik maar wat bewijsplaatjes met mijn telefoon en maak meteen maar een berichtje over voor op Twitter. En het bericht wordt meteen al geretweet. Toegegeven: geen goed nieuws voor al die dode dieren. Ik vraag me in stilt af hoe het hier ruikt over een week, dat wil je denk ik echt niet weten. Maar voor Isabel is het een onvergetelijke ervaring, die heeft de (foto)dag van haar leven. Op de terugweg hoor ik haar door de camerabeelden heen bladeren. “Sorry, pap, ik heb weer 152 foto’s op je camera gezet…” Ze heeft de smaak van het fotograferen inmiddels aardig te pakken. Bij dit blog een kleine bloemlezing van de bizarre beelden. Zonder de aparte geuren.
Isabels eerste zeester (Foto: Isabel Böhre)
Enorm schild van Noordzeekrab (Foto: Isabel Böhre)
