Dynamische leefgebieden, daar houdt de beschermde rugstreeppad van. Met als gevolg dat hij nogal eens opduikt bij bouwprojecten. Natuurfotograaf Edwin Giesbers ging op pad voor een nadere kennismaking met deze pionier onder de amfibieën – die niet kruipt maar rent!
Gewone pad of rugstreeppad?
Rugstreeppadden zijn wat kleiner dan de gewone pad, en vaak wat kleurrijker. De kleur is heel variabel, met een grondkleur in gelige, groene, grijze of bruine tinten. En ze hebben – de naam zegt het natuurlijk al – een duidelijke lengtestreep over de rug. Die is geel van kleur, maar is soms onderbroken of geheel afwezig. In het laatste geval moet je de pad even wat dieper in de ogen kijken om te ontdekken of je niet te maken hebt met een gewone pad: die heeft roodbruine ogen, de rugstreeppad kijkt uit een paar prachtig geelgroene ogen.
Ook is er een verschil in lichaamsbouw: de rugstreeppad heeft kortere pootjes waarmee hij zich niet huppend maar rennend voortbeweegt – net als een klein muisje, met snelheden tot wel vijf kilometer per uur, waardoor de rugstreeppad snel grote afstanden kan afleggen. Die manier van voortbewegen is uniek voor Nederlandse amfibieën.
Langslaper
Waar soorten als de gewone pad en bruine kikker al rond eind februari of begin maart uit hun winterslaap komen, verschijnen de rugstreeppadden pas in april. De rugstreeppad is daarmee de langslaper onder de amfibieën. In april breekt voor hen de voorplantingsperiode aan en worden ze, met name in de schemer en avond, actief. Dit doen ze vooral op de eerste warmere avonden van de maand.
Dan trekken ze vanuit hun overwinteringsverblijfplaats naar ondiepe plasjes waar ze op de bodem gaan zitten, want zwemmen kunnen deze padjes bijna niet. Daar aangekomen is het elke avond gezamenlijk wachten tot zonsondergang, voor de mannetjes het startsein om met roepen te beginnen.
Het geluid van de rugstreeppad
Zodra er één begint, volgen vrijwel direct ook andere padden, want dit is de manier om in het donker bij de vrouwtjes op te vallen. Het korte, krachtige, ratelende geluid is te verwarren met dat van de nachtzwaluw of veenmol en reikt ver. Zo’n koor van rugstreeppadden is soms tot op een kilometer afstand te horen.
Het vervolg van dit artikel lees je in Roots april, daarin ook meer over de beschermde status van de rugstreeppad.
Meer lezen
- Bekijk hier de fraaie filmbeelden die Edwin Giesbers maakte van rugstreeppadden
- Lezersfoto: een bruine kikker op het pad
- Wat een vraag: waarom ligt een adder vaak op een wandelpad?
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Tekst en foto’s: Edwin Giesbers
