DOOR: PAUL BÖHRE
Al een paar weken verblijft er een heel bijzondere vogel midden in Callantsoog, een kustplaats in de kop van Noord-Holland. In een kleine eendenvijver, die normaliter wordt bewoond door een handjevol tamme eenden en ganzen. Het is een roze pelikaan, een zeer zeldzame dwaalgast uit Zuidoost-Europa. Maar bovenal een imposante verschijning, met zijn lengte van 1.75 meter en spanwijdte van maar liefst drie meter! Als we met de familie een paar dagen in het nabijgelegen Schoorl verblijven, besluiten we op een middag toch eens even bij de vogel te gaan kijken. Zelf heb ik ooit eerder pelikanen gezien in het Griekse Kerkinimeer (in 2005) en eenmaal eerder in Nederland bij Den Helder op 10 augustus 2006. Maar net toen ik aankwam bij laatstgenoemde vogel, vloog hij een kwartier later in cirkels omhoog om vervolgens over zee te verdwijnen en nooit meer terug te keren.
Met zijn immense snavel en keelzak als gereedschap veegt hij de hele vijver leeg
Eenmaal in Callantsoog is de weg waarin de eendenvijver ligt snel gevonden, maar voor we het in de gaten hebben rijden we er pardoes voorbij, zo klein is hij. Dat kan toch haast niet de plek zijn…. Maar ja hoor, toch. Aan de overkant van het water zit de onmiskenbare vogel zowaar met de immense snavel in de veren te dutten. Maar op het moment dat ik mijn kijker op hem richt, wordt de gigant wakker. Sterker nog: hij zwemt recht op ons af, spreidt de immense vleugels even voordat hij op het droge stapt, jaagt her en der wat eenden en ganzen weg en poseert vervolgens als een volleerd model. Zo ervaren, dat heeft hij vast vaker gedaan.
Natuurlijk komt ook bij mij meteen de vraag op: is dit nou een ‘wilde’ vogel?
Voor ‘wild’ pleit: hij draagt in elk geval geen kwekersring. Hij zit goed in de veren zit en kan goed vliegen wat blijkt uit de grote afstanden die hij ondertussen heeft afgelegd. Zo is dezelfde vogel (want individueel goed herkenbaar vanwege een kleine knik in de bovensnavel) eerst van 4 september tot 11 oktober gezien in een plas bij Hengelo. Vervolgens op 12 oktober boven Lauwersoog, de Waddenzee en Vlieland. Daarna bezocht hij op 13 oktober Texel, om zijn rondtoer door Nederland (voorlopig) te beëindigen in Callantsoog. Waar hij eerst een paar dagen in een natuurgebied net ten noorden van de kustplaats vertoefde, maar vervolgens de vijver vol vis ontdekte in het plaatsje zelf. Waar hij nu – vanwege zijn tamheid – niet meer een echt wilde indruk achterlaat, of is het vooral toch nieuwsgierigheid?
Maar goed: geef hem eens ongelijk: het is hier goed toeven. Af en toe vliegt hij een rondje over het dorp om de vleugelspieren weer wat op te rekken. Verder is het gewoon de winter (die geen winter is) uitzitten. Straks vliegt hij vast weer gewoon lekker door richting het zuiden, waar hij thuishoort. Een pelikaan wil tenslotte ook wel eens wat meer van de wereld zien.
De roze pelikaan in al zijn glorie
