DOOR: PAUL BÖHRE
De oogst na een uurtje zoeken op het strand
Waar ik ook kom in de wereld, van overal sleep ik natuurvondsten mee naar huis. De mooiste trofeeën liggen in een vitrinekast in ons huis, die ik speciaal hiervoor een keer heb laten maken bij een meubelatelier.
Vanaf dat we in Schoorl wonen, zijn mijn verwachtingen hoog gespannen. Ben benieuwd welke trofeeën er de komende tijd bij komen in de ‘natuurkast’. Maar ‘we’ hebben er een nieuwe uitdaging bij: de komende tijd gaan we onze tuin veel natuurlijker inrichten. Achter ligt nu nog een zwarte steenvlakte, voor het huis een aangeharkt perk. Dat wil ik samen met mijn vrouw Marjolein de komende tijd zo gauw mogelijk verandering in aanbrengen. Te beginnen met de voortuin. ‘Een paar leuke aparte stenen zou de boel al wat opfrissen’, opperde ze onlangs al. Waarop mijn schoonvader Jelle ons op een idee bracht: “Bij Egmond aan Zee liggen heel veel stenen op het strand. Wij wandelden er gisteren en wisten niet wat we zagen.” Meteen de volgende middag lopen ook wij, gewapend met twee plastic zakken, over het strand van Egmond, met uitzicht op de kenmerkende witte vuurtoren.
Enorme stenen uit de ijstijd
En… we zijn niet de enige die aan het zoeken zijn, komen we al snel achter. We weten dan ook niet wat we zien: het strand ligt letterlijk bezaaid met stenen, van klein en rond tot robuust gevormd en enorm groot. De kust van Egmond lijkt eerder een maanlandschap dan een net opgespoten strak strand. De stormen van de laatste tijd hebben blijkbaar heel wat losgewoeld van de zeebodem, die na twee jaar zandsuppletie sowieso geheel op zijn kop is gezet. Waar veel natuurliefhebbers tevoren al voor gewaarschuwd hebben. Wij kijken onze ogen uit, vinden de ene mooie gekleurde steen na de andere. Twee plastic zakken blijken na 10 minuten zoeken al niet meer voldoende. Zeker drie keer lopen we terug naar de auto, om de zakken te legen. En daarbij vullen onze jaszakken zich ondertussen met alle mooie schelpen die er ook tussen liggen. Met een ongekende oogst en zeer brede grijns keren we een even later huiswaarts. De trofeeën liggen ondertussen in de tuin, aangevuld met nieuwe oogsten die we dichter bij huis van het strand hebben opgehaald: bij Hargen en Camperduin.
Mini grand-canyons
Nog dezelfde week lezen we in het plaatselijk Weekblad De Duinstreek wat er aan de hand is. De combinatie van de zandsuppletie voor de kust en aanhoudende stormen zijn inderdaad de reden van het bloot komend te liggen van de grote stenen. Inmiddels heeft de gemeente Bergen Rijkswaterstaat de opdracht gegeven om het strand ‘schoon te vegen’. Ga er maar aanstaan, zolang het blijft stormen zal dit een schier onmogelijk ‘zware’ klus zijn om dat allemaal op te ruimen. Voor ons verzamelaars biedt het echter een ongekende mogelijkheid om aan een schat aan bijzondere vondsten te komen, meldt de plaatselijke aardrijkskundeleraar Gertjan Zwaan. “Het strand ligt bezaaid met vuurstenen en granieten. En wie heel veel geluk heeft, zal ook fossielen vinden. De zandzuigers hebben een grondmorene uit de vorige ijstijd opgezogen. Materiaal dat is aangevoerd door het landijs uit Scandinavië, dat zo’n 100.000 jaar geleden tot aan het tegenwoordige Zandvoort reikte. Wie weet wordt er nog een mammoetrestant gevonden”.
Voor ons weer een extra stimulans om naar het strand te gaan en verder te zoeken. Een mammoetrest vinden we niet, maar Marjolein vindt wel een fossiel stuk boomstam. Ook heel bijzonder. Die ligt inmiddels in de trofeeën kast.
En dikke kans, dat onze achtertuin een rotstuin gaat worden. Tenzij Rijkswaterstaat ons voor is, en de boel voor het toeristenseizoen schoonveegt. Wij wensen ze veel succes! (of misschien toch niet…).
Trofeeënkast met tweede van rechtsonder fossiel stuk boomschors
